Poruszenie serca w czasie Wielkiego Postu
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Jak Bóg da to wracam do pisania tego bloga na Jego większą chwałę. Miałem jak zwykle na czas Wielkiego Postu olbrzymie plany, z czego zrezygnuję, co z siebie dam. Jak zwykle z tych planów nie wyszło za wiele. Za to praktycznie każdą drogę krzyżową i każde gorzkie żale przeżywałem w specyficzny sposób. Uświadamiałem sobie z Łaską Bożą, że to cierpienie Jezusa była dla mnie z miłości. Mimo mojej nieudolnej i słabej postawy On za mnie umarł. Dlatego cały Wielki Post był jednym wielkim płaczem z mojej strony. Na koniec Wielkiego Postu, gdy w Wielki Czwartek kapłan szedł kościołem z Panem Jezusem do ciemnicy i gdy w Wielki Piątek kapłan szedł przez kościół z Panem Jezusem do grobu top ryczałem patrząc na Pana Jezusa. Chyba pierwszy raz w ten sposób przeżyłem ten czas jednoczenia się w bólu i cierpieniu z Panem Jezusem. Z Panem Bogiem.