Iść za Jezusem?

Iść za Jezusem?

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Pytanie się wydaje proste i raczej każdy wie jak powinna brzmieć odpowiedź. Dla mnie ostatnio to nie jest takie oczywiste. Kiedyś w pewnym momencie po nawróceniu dostałem takie słowa z ewangelii św. Łukasz 8, 1-3 Śladami Jezusa. Wtedy byłem na innym etapie wiary, było dużo radości z nawrócenia. Cieszyłem się, że mogę iść śladami Jezusa. Teraz, gdy moja wiara trochę zwolniła i pojawiają się kryzysy już taki tego pewien nie jestem. Uwielbiam pieśń w której jest fragment „Jezu cichy i pokorny uczyń serce moje wg serca Swego.” Co, gdy jednak, aby uczynić moje serce Jezus musi je oczyścić i to może być dla mnie bolesny okres życia? Półtora roku temu mogłem być na ŚDM w Krakowie, gdzie było dużo ludzi. Teraz w miejscach zatłoczonych przez nerwicę mam zawroty głowy. Iść za Jezusem to nie tylko przyjemności, to jednak też niesienie krzyża. Krzyż też może być czymś pięknym, jeśli potrafimy ofiarowywać go za inne osoby. Koleżanka napisała mi dzisiaj fajnego sms, zacytuję fragment „Myślę, że skoro Bóg dopuścił do takiej trudności w Twoim życiu, może wskazywać na to, że On pragnie spędzać dużo czasu z Tobą sam na sam”. Może faktycznie przez to Bóg chce abym zwolnił tempo i trochę przysiadł przy Jego Słowie Bożym, zaczytał się w Biblii. Może mam ten okres spędzić tylko z Nim. Łatwo jest wierzyć w Boga, gdy wszystko się układa. Piękne jest móc ofiarowywać swój krzyż za drugą osobę. Niesienie krzyża uczy pokory, której wiecznie we mnie jest za mało. Ofiarowanie cierpienia i krzyża uczy walki z egoizmem, którego we mnie jest jeszcze dużo. Z Panem Bogiem.

---